غزل شمارهٔ ۱۶۳: گل بی رخِ یار خوش نباشد

گل بی رخِ یار خوش نباشد

بی باده بهار خوش نباشد

طَرفِ چمن و طوافِ بستان

بی لاله‌عذار خوش نباشد

رقصیدن سرو و حالتِ گُل

بی صوتِ هَزار خوش نباشد

با یارِ شکرلبِ گل‌اندام

بی بوس و کنار خوش نباشد

هر نقش که دستِ عقل بندد

جز نقشِ نگار خوش نباشد

جان نقدِ مُحَقَّر است حافظ

از بهرِ نثار خوش نباشد