رباعی شمارهٔ ۱۳: هر دوست که دَم زد زِ وفا، دشمن شد

هر دوست که دَم زد زِ وفا، دشمن شد

هر پاک‌رُوی که بود، تَردامن شد

گویند شب آبِستَن و این است عجب

کـ‌او مَرد ندید، از چه آبستن شد؟