رباعی شمارهٔ ۱۷: از چرخ به هر گونه همی‌دار امید

نوشته حافظ در دیوان حافظ فصل رباعیات

از چرخ به هر گونه همی‌دار امید

وز گردش روزگار می‌لرز چو بید


گفتی که پس از سیاه رنگی نبُوَد

پس موی سیاه من چرا گشت سفید


نظر خود را بنویسید

نظرات