شمارهٔ ۴۹ - رباعی: روزی که فلک از تو بریده‌ست مرا

روزی که فلک از تو بریده‌ست مرا

کس با لب پر خنده ندیده‌ست مرا

چندان غم هجران تو بر دل دارم

من دانم و آن که آفریده‌ست مرا