شمارهٔ ۸۷: بل تا خوریم باده، که مستانیم

بل تا خوریم باده، که مستانیم

وز دست نیکوان می بستانیم

دیوانگان بیهشمان خوانند

دیوانگان نه‌ایم، که مستانیم