رباعی شمارهٔ ۵: تقدیر، که بر کشتنت آزرم نداشت

تقدیر، که بر کشتنت آزرم نداشت

بر حسن و جوانیت دل نرم نداشت

اندر عجبم زجان ستان کز چو تویی

جان بستد و از جمال تو شرم نداشت