رباعی شمارهٔ ۶: چشمم ز غمت، به هر عقیقی که بسفت

چشمم ز غمت، به هر عقیقی که بسفت

بر چهره هزار گل ز رازم بشکفت

رازی، که دلم ز جان همی داشت نهفت

اشکم به زبان حال با خلق بگفت