رباعی شمارهٔ ۱۳: نامت شنوم، دل ز فرح زنده شود

نامت شنوم، دل ز فرح زنده شود

حال من از اقبال تو فرخنده شود

وز غیر تو هر جا سخن آید به میان

خاطر به هزار غم پراگنده شود