ابیات به جا مانده از مثنوی بحر هزج

پاره ۱: شبی دیرند و ظلمت را مهیا پاره ۲: درنگ آر ای سپهر چرخ وارا پاره ۳: چراغان در شب چک آن چنان شد پاره ۴: چو یاوندان به مجلس می گرفتند پاره ۵: نیارم بر کسی این راز بگشود پاره ۶: اگرچه در وفا بی شبهی و دیس پاره ۷: بود زودا، که آیی نیک خاموش پاره ۸: الهی، از خودم بستان و گم کن پاره ۹: سر سرو قدش شد باژگونه پاره ۱۰: تو ازفرغول باید دور باشی پاره ۱۱: به راه اندر همی شد شاهراهی پاره ۱۲: بهشت آیین سرایی را بپرداخت