رباعی شمارهٔ ۴: ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا

ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا

چون شمع به بزم درد افروخت مرا

من گریه و سوز دل نمی‌دانستم

استاد تغافل تو آموخت مرا