رباعی شمارهٔ ۲۶: کس از رخ چون ماه تو بر برنگرفت

کس از رخ چون ماه تو بر برنگرفت

تا صد دامن ز چرخ گوهر نگرفت

ناسوختن از تو طمع خامم بود

تا بنده نسوخت با تو اندر نگرفت