رباعی شمارهٔ ۳۷: مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست

مسکین دلم از خلق وفائی می‌جست

گمره شده بود، رهنمائی می‌جست

مانندهٔ آن مرد ختائی که به بلخ

برکرد چراغ و آشنائی می‌جست