رباعی شمارهٔ ۵۶: مرغی که نوای درد راند عشق است

مرغی که نوای درد راند عشق است

پیکی که زبان غیب داند عشق است

هستی که به نیستیت خواند عشق است

و آنچ از تو تو را باز رهاند عشق است