رباعی شمارهٔ ۱۳۳: بخت ار به تو راه دادنم نتواند

بخت ار به تو راه دادنم نتواند

باری ز خودم خلاص دادن داند

تا مانده‌ام ار پیش توام بنشاند

از غصه که بی تو مانده‌ام برهاند