رباعی شمارهٔ ۱۵۶: تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد

تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد

از نالهٔ او جهان بنالید به درد

از بس که طپانچه زد فرا روی چو ورد

روش چو فلک کبود و چون مه شد زرد