رباعی شمارهٔ ۱۸۷: او رفت و دلم باز نیامد ز برش

او رفت و دلم باز نیامد ز برش

من چشم به ره، گوش به در بر اثرش

چشم آید زی گوش که داری خبرش

گوی آید زی چشم که دیدی دگرش