رباعی شمارهٔ ۱۹۱: خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش

خاقانی اگرچه خاک توست ای مهوش

چون آتش و آب و باد باشد سرکش

چندان باد است در سر خاکی او

کان را نبرد آب و نسوزد آتش