رباعی شمارهٔ ۲۱۶: چون از چشم بتان فسون ساز کنم

چون از چشم بتان فسون ساز کنم

می‌زیبد اگر دعوی اعجاز کنم

وقت است که از نگاه گرم ساقی

چون نشئه به بال باده پرواز کنم