رباعی شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو کشتهٔ شمشیر شوم

از عشق تو کشتهٔ شمشیر شوم

بی‌دردم اگر ز خواهشت سیر شوم

زان آمده در عشق مرا پای به درد

تا در سر کوی تو زمین گیر شوم