رباعی شمارهٔ ۲۴۵: روز از پی هجر تو بفرسود دلم

روز از پی هجر تو بفرسود دلم

شب در پی روز وصل نغنود دلم

بس روز که چون روز روان بود دلم

تا با تو شب شبی بیاسود دلم