رباعی شمارهٔ ۲۶۰: دل خون شد و آتش زده دارم ز درون

دل خون شد و آتش زده دارم ز درون

پیش آرمیی چو خون که هست آتش‌گون

می آتش و خون است فرو ریزم خون

آتش به سر آتش و خون بر سر خون