رباعی شمارهٔ ۲۸۶: دل هرچه کند عشق فزون آید از او

دل هرچه کند عشق فزون آید از او

شد سوخته بوی صبر چون آید از او

شاید که سرشک خون برون آید از او

کان رنگ بزد که بوی خون آید از او