رباعی شمارهٔ ۲۸۸: کو عمر؟ که داد عیش بستانم از او

کو عمر؟ که داد عیش بستانم از او

کو وصل؟ که درد هجر بنشانم از او

کو یار؟ که گر پای خیالش به مثل

بر دیده نهد دیده نگرانم از او