رباعی شمارهٔ ۲۹۴: خاقانی عمر گم شد، آوازش ده

خاقانی عمر گم شد، آوازش ده

دل هم به شکست می‌رود، سازش ده

جان را که تو راست از فلک عاریتی

منت مپذیر، عاریت بازش ده