رباعی شمارهٔ ۳۰۶: تا زلف تو بر بست به رخ پیرایه

تا زلف تو بر بست به رخ پیرایه

بر عارض تو فکند مشکین سایه

ای حور جنان تو پیش من راست بگو

شیر تو که داده است، که بودت دایه؟