شمارهٔ ۹۶: مرا اگر تو ندانی عطاردم داند

مرا اگر تو ندانی عطاردم داند

که من کیم ز سر کلک من چه کار آید

هزار سال بماند که تا به باغ هنر

ز شاخ دانش چون من گلی به بار آرد

به هر قران و به هر دو چون منی نبود

ز روزگار چو من کس به روزگار آید