غزل شماره ۲۴۴: ای بت یغما دلم یغما مکن

ای بتِ یغما دلم یغما مکن

شادمان جانِ مرا شیدا مکن

رویِ خوب از چشمِ من پیدا مدار

رازِ پنهانِ مرا پیدا مکن

ملکِ زیبایی مسلم شد تو را

شکرِ آن را باز نازیبا مکن

در سرِ کبر و جفا هر ساعتی

با چو من سودایی‌ای صفرا مکن

بدهم ار امروز جان خواهی زمن

بوسه خواهم وعده‌یِ فردا مکن