شماره ۱۱۱ - در مذمت سواری: تو مرا گر پیاده‌ام منکوه - که مرا از پیادگی گله نیست

تو مرا گر پیاده‌ام منکوه

که مرا از پیادگی گله نیست

جنبش آسمان به نفس خودست

پای‌بند طویله و گله نیست

در سواری تو لاف فخر مزن

که ترا جای لاف و مشغله نیست

تو چو کوهی و در مفاصل کوه

حرکت جز به سعی زلزله نیست