رباعی شماره ۱۶: همواره چو بخت خود جوانی بادت

نوشته انوری در دیوان انوری فصل رباعیات

رباعی شماره ۱۵: ای گشته ضمیر چون بهشت از یادت رباعی شماره ۱۷: با بخل بود به غایتی پیوندت

همواره چو بخت خود جوانی بادت

چون دولت خویش کامرانی بادت


ای مایهٔ زندگانی از نعمت تو

این شربت آب زندگانی بادت


نظر خود را بنویسید

نظرات