رباعی شماره ۶۵: هجران تو دوش چون به من درنگریست

هجران تو دوش چون به من درنگریست

بنشست و به های‌های بر من بگریست

گریان بر وصل شد که تدبیرم چیست

تا چند به جان دیگران خواهی زیست