رباعی شماره ۹۳: آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت

آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت

عالم به خمار نرگس مست گرفت

بس دل که کنون به قهر در پای آورد

زین تیشه که آن نگار بردست گرفت