رباعی شماره ۱۶۹: تا طارم نه سپهر آراسته‌اند

تا طارم نه سپهر آراسته‌اند

تا باغ چهار طبع پیراسته‌اند

در خار فزوده و ز گل کاسته‌اند

چتوان کردن چو این چنین خواسته‌اند