رباعی شماره ۱۷۱: یاران به جهان چشم چو گل بگشادند

نوشته انوری در دیوان انوری فصل رباعیات

رباعی شماره ۱۷۰: چشم و دل من که هرچه گویم هستند رباعی شماره ۱۷۲: زان پس که دل و دیده بر من سپرند

یاران به جهان چشم چو گل بگشادند

هر یک دو سه روز رنگ و بویی دادند


چون راست که بر بهار دل بنهادند

ازبار یگان یگان فرو افتادند


نظر خود را بنویسید

نظرات