رباعی شماره ۱۷۵: زلف تو مصاف عنبر تر شکند

نوشته انوری در دیوان انوری فصل رباعیات

رباعی شماره ۱۷۴: در بزمگهی که مطربی کوس کند رباعی شماره ۱۷۶: دلدار دل مرا ز من باز افکند

زلف تو مصاف عنبر تر شکند

لعل تو نهال شهد و شکر شکند


گل کیست که با رخ تودر باغ آید

وانگه دو سه روز خویشتن برشکند


نظر خود را بنویسید

نظرات