رباعی شماره ۱۷۶: دلدار دل مرا ز من باز افکند

دلدار دل مرا ز من باز افکند

وز زلف کمانم به سخن دور افکند

امروز که پی به چین زلفش بردم

برد از پس گوش خویشتن دور افکند