رباعی شماره ۱۹۳: دوشم ز فراق تو همه شیون بود

دوشم ز فراق تو همه شیون بود

چشمم چو پر از خون شده پرویزن بود

بر هر مژه خونی که مرا درتن بود

چون دانهٔ نار بر سر سوزن بود