رباعی شماره ۲۰۴: آن روز که بنده خاک خدمت بوسید

آن روز که بنده خاک خدمت بوسید

بر خدمت تو هیچ سعادت نگزید

وامروز چو رنگ و رونق خویش ندید

ابرام به خانه برد و امید برید