رباعی شماره ۲۱۷: وصل تو که از سنگ برون می‌آید

وصل تو که از سنگ برون می‌آید

در کوکبهٔ خیال چون می‌آید

با هجر همی‌گوید ازین رنگرزی

من می‌دانم که بوی خون می‌آید