رباعی شماره ۲۲۷: دل محنت تازه چاشنی کرد آخر

دل محنت تازه چاشنی کرد آخر

سوگند هلاک جان من خورد آخر

عشقی که فرود برد جهانی به زمین

می‌جست و هم از زمین برآورد آخر