رباعی شماره ۲۳۰: ای ماه تمام برنیایی آخر

ای ماه تمام برنیایی آخر

جانی که همی رخ ننمایی آخر

چون جان به لطافت و چو ماهی به جمال

جان من و ماه من کجایی آخر