رباعی شماره ۲۹۵: من غره به گفتار محال تو شدم

من غره به گفتار محال تو شدم

زان روی سزای گوشمال تو شدم

وین طرفه که آزمود صد بار ترا

هم باز به عشوه در جوال تو شدم