رباعی شماره ۲۹۷: روزی که به حیلت به شب تیره برم

روزی که به حیلت به شب تیره برم

می‌گویم شکر و باز پس می‌نگرم

بنگر که ز عمر در چه خون جگرم

تا روز گذشته را غنیمت شمرم