رباعی شماره ۳۳۱: چون پای همی تحفه برد هر جایم

نوشته انوری در دیوان انوری فصل رباعیات

چون پای همی تحفه برد هر جایم

وز پای به پای آمدنی می‌آیم

دستم شکند فلک من این را شایم

آری چو گزیز نیست باری پایم

نظر خود را بنویسید

نظرات