رباعی شماره ۳۴۴: چون روی حیل نبود پایاب جهان

چون روی حیل نبود پایاب جهان

یکباره ورق بشستم از تاب جهان

گفتم چو مقیم نیست اسباب جهان

خاکش بر سر که خوش خورد آب جهان