رباعی شماره ۳۶۱: آن ماه که ماه نو سزد یاره او

آن ماه که ماه نو سزد یارهٔ او

خورشید می نشاط نظارهٔ او

چون گیرد عکس از لب می‌خوارهٔ او

سر برزند از مشرق رخسارهٔ او