رباعی شماره ۳۷۶: با روز رخ تو گرچه ای روت چو ماه

با روز رخ تو گرچه ای روت چو ماه

از روز و شب جهان نبودم آگاه

بنمود چو چشم بد فروبست این راه

شبهای فراق تو مرا روز سیاه