رباعی شماره ۴۲۰: با دل گفتم که‌ای همه قلاشی

با دل گفتم که‌ای همه قلاشی

چونی و چگونه‌ای کجا می‌باشی

دل دیده پرآب کرد و گفتا که خموش

در خدمت خیل دختر جماشی