رباعی شماره ۴۲۸: شاها چو تو مادر زمان زاید نی

شاها چو تو مادر زمان زاید نی

بخشد چو تو هیچ شاه و بخشاید نی

تا حشر چو تیغ و تازیانه‌ات پس از این

یک ملک‌ستان و ملک‌بخش آید نی