رباعی شماره ۴۳۹: گفتم که نثار، جان کنم گر آیی

گفتم که نثار، جان کنم گر آیی

گفتا به رخم که باد می‌پیمایی

تو زنده به جان دگران می‌باشی

از کیسهٔ خویش چون فقع بگشایی