رباعی شماره ۱۷: خال تو به هر حال پسندیده ماست

خال تو به هر حال پسندیدهٔ ماست

زلف تو چو حال دل غم دیدهٔ ماست

آن خال که بر چاه زنخدان داری

تر می‌دارش که مردم دیدهٔ ماست